لَّقَدۡ كَفَرَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡمَسِيحُ ٱبۡنُ مَرۡيَمَۚ قُلۡ فَمَن يَمۡلِكُ مِنَ ٱللَّهِ شَيۡـًٔا إِنۡ أَرَادَ أَن يُهۡلِكَٱلۡمَسِيحَ ٱبۡنَ مَرۡيَمَ وَأُمَّهُۥ وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗاۗ وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَاۚ يَخۡلُقُ مَايَشَآءُۚ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
الألبانية | Shqip
Kanë bërë blasfemi (femohim) ata të krishterë që thonë se Allahu është Mesihu, pra, Isai biri i Merjemes. Thuaju atyre, o i Dërguar: “Kush mund ta pengojë Allahun që të mos e shkatërrojë Isain birin e Merjemes dhe nënën e tij, e t’i shkatërrojë të gjithë ata që janë në Tokë, nëse Ai do të dëshironte?!” Nëse askush nuk mund ta pengojë Atë që ta bëjë diçka të tillë, kjo tregon se nuk ka zot tjetër, të vërtetë, përveç Allahut e askush tjetër nuk e meriton të adhurohet. Të gjithë, edhe Isai biri i Merjemes, edhe nëna e tij dhe të gjitha krijesat janë krijim i Allahut dhe vetëm Allahut i përket pushteti i qiejve dhe i Tokës, si dhe i gjithçkaje në mes tyre. Ai krijon çfarë të dëshirojë dhe prej tyre është edhe Isai, i cili është thjesht robi dhe i Dërguari i Tij. Allahu është i Plotfuqishëm për gjithçka.
مَّا ٱلۡمَسِيحُ ٱبۡنُ مَرۡيَمَ إِلَّا رَسُولٞ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِ ٱلرُّسُلُ وَأُمُّهُۥ صِدِّيقَةٞۖ كَانَا يَأۡكُلَانِ ٱلطَّعَامَۗ ٱنظُرۡكَيۡفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ ثُمَّ ٱنظُرۡ أَنَّىٰ يُؤۡفَكُونَ
الألبانية | Shqip
Mesihu – Isai biri i Merjemes – nuk është tjetër, përveçse një i dërguar si të gjithë të tjerët. Atë do ta gjejë ajo që i ka gjetur edhe ata, pra, vdekja, ndërsa nëna e tij, Merjemja ishte shumë e sinqertë dhe besimtare. Të dy hanin ushqim, për shkak se kishin nevojë për të. E si mund të kenë qenë ata dy zota, kur ata vetë kishin nevojë për ushqim?! Mendo, pra, o i Dërguar, se si Ne ua qartësojmë argumentet treguese të Njëshmërisë së Allahut dhe kotësinë e veprimit të tyre, kur hyjnizojnë edhe dikë tjetër përveç të Lartësuarit. Megjithatë, ata përsëri i mospërfillin këto argumente. Shiko se si largohen nga e Vërteta, duke shmangur argumentet e qarta, treguese të Njësueshmërisë së Allahut.
إِذۡ قَالَ ٱللَّهُ يَٰعِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ ٱذۡكُرۡ نِعۡمَتِي عَلَيۡكَ وَعَلَىٰ وَٰلِدَتِكَ إِذۡ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ ٱلۡقُدُسِ تُكَلِّمُ ٱلنَّاسَفِي ٱلۡمَهۡدِ وَكَهۡلٗاۖ وَإِذۡ عَلَّمۡتُكَ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَۖ وَإِذۡ تَخۡلُقُ مِنَ ٱلطِّينِ كَهَيۡـَٔةِ ٱلطَّيۡرِبِإِذۡنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيۡرَۢا بِإِذۡنِيۖ وَتُبۡرِئُ ٱلۡأَكۡمَهَ وَٱلۡأَبۡرَصَ بِإِذۡنِيۖ وَإِذۡ تُخۡرِجُ ٱلۡمَوۡتَىٰ بِإِذۡنِيۖ وَإِذۡكَفَفۡتُ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ عَنكَ إِذۡ جِئۡتَهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡهُمۡ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٞ
الألبانية | Shqip
Përkujto, o i Dërguar, kur Allahu do t’i drejtohet Isait عليه السلام: “O Isa, biri i Merjemes, përkujtoje mirësinë Time ndaj teje kur të krijova pa baba. Apo mirësinë Time ndaj nënës tënde, Merjemes -paqja qoftë mbi të!, të cilën e ngrita duke e nderuar mbi gratë e kohës së saj. Apo mirësinë Time ndaj teje kur të përforcova me anë të Xhibrilit عليه السلام që t’u flisje njerëzve kur ishe foshnje, duke i thirrur ata për tek Allahu. Apo kur u flisje atyre në moshën e pjekurisë me shpalljen që ta solla për ata. Apo mirësinë Time ndaj teje, kur të mësova shkrimin e të mësova Teuratin, të cilin ia kisha zbritur Musait عليه السلام dhe Ungjillin, që ta zbrita ty. Kujto kur të mësova të fshehtat e legjislacionit të fesë, dobitë dhe urtësitë e tij. Prej mirësive të Mia ndaj teje ishte edhe se ti e formësoje baltën në formën e një zogu, pastaj fryje në të e ai bëhej një shpend i gjallë. Gjithashtu, ti e shëroje atë të verbër që kishte lindur i tillë, shëroje atë që kishte lebër, duke u kthyer me një lëkurë të shëndetshme, i ringjallje të vdekurit duke iu lutur Allahut që t’i ringjallte. Të gjitha këto i ke bërë me lejen Time. Prej mirësisë Sime ndaj teje ishte edhe që të mbrojta prej bijve të Izraelit, kur ata u përpoqën të të vrisnin për shkak se u paraqite atyre mrekulli të qarta. Ata i mohuan menjëherë dhe thanë: Kjo që na ka sjellë Isai është veçse magji e qartë.
وَإِذۡ قَالَ ٱللَّهُ يَٰعِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ ءَأَنتَ قُلۡتَ لِلنَّاسِ ٱتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَٰهَيۡنِ مِن دُونِ ٱللَّهِۖ قَالَ سُبۡحَٰنَكَمَا يَكُونُ لِيٓ أَنۡ أَقُولَ مَا لَيۡسَ لِي بِحَقٍّۚ إِن كُنتُ قُلۡتُهُۥ فَقَدۡ عَلِمۡتَهُۥۚ تَعۡلَمُ مَا فِي نَفۡسِي وَلَآ أَعۡلَمُ مَا فِينَفۡسِكَۚ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّـٰمُ ٱلۡغُيُوبِ
الألبانية | Shqip
Përkujto, o i Dërguar, kur Allahu Ditën e Gjykimit do t’i drejtohet Isait, birit të Merjemes, duke i thënë: “O Isa, biri i Merjemes, a mos u the ti njerëzve: Më hyjnizoni mua dhe nënën time si dy zota në vend të Allahut?!” Isai i përgjigjet Zotit të vet, duke e lartësuar nga kjo gjë: “Kurrsesi nuk më takonte mua që t’u thoja atyre tjetër, përveç të Vërtetës! Edhe po të supozohej se unë do ta kisha thënë diçka të tillë, Ti do ta dije, pasi Ty nuk mund të të fshihet asgjë. Ti e di se çfarë fsheh unë në veten time, ndërsa unë nuk e di se ç’ka në Veten Tënde! Ti je i Vetmi që i di të gjitha të fshehtat, të dukshmet dhe të padukshmet.”